Η Αθήνα διέθετε δίκτυο αποχέτευσης ήδη από την Αρχαιότητα, κάτι που δείχνει πως όντως ο πολιτισμός συνδέεται στενά με την ύπαρξη αποχέτευσης. Αν μια πόλη δεν έχει αποχέτευση, τότε δεν έχει και πολιτισμό. Η αρχαία Αθήνα διέθετε τέτοιο σύστημα απομάκρυνσης των ακαθαρσιών, ωστόσο αυτό δεν ήταν πλήρως οργανωμένο, ως εκ τούτου σημειώνονταν σοβαρές επιδημίες και ασθένειες, όπως η χολέρα και η πανώλη.

Το τέλος της κλασικής εποχής και η μείωση του κύρους της πόλης δεν βοήθησαν ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση και μόνο 1.500 χρόνια αργότερα θα υπάρξει πρόοδος, με αντικατάσταση του προηγούμενου, πρόχειρου αποχετευτικού συστήματος με ένα πιο μοντέρνο, όπου τα λύματα κατέληγαν σε σηπτικούς-απορροφητικούς βόθρους. Και όταν κάποια στιγμή η απορροφητική ικανότητα των βόθρων εξαντλείτο, τότε ανοίγονταν άλλοι ή τα λύματα απορρίπτονταν με δοχεία σε χειμάρρους και ρέματα, κάτι που και πάλι δεν αποτελούσε την τέλεια λύση για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.

Καθώς οι άνθρωποι άρχισαν σιγά-σιγά να εγκαταλείπουν τη νομαδική ζωή των κυνηγών και ξεκίνησαν να οργανώνονται σε κοινωνίες, απλές στη δομή τους αρχικά, πιο σύνθετες στη συνέχεια, οι πόλεις άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους ως σύνολα ανθρώπων/πολιτών που υπάκουαν σε κοινούς κανόνες και μοχθούσαν για το κοινό καλό. Στην αρχή ο σχεδιασμός των πόλεων δεν φημιζόταν για την ακριβή και τέλεια ρυμοτομία, ωστόσο σταδιακά η δόμησή τους γινόταν όλο και πιο σωστά, με αποκορύφωμα τις μοντέρνες πόλεις, που είναι διαιρεμένες σε οικοδομικά τετράγωνα, συνήθως ακτινωτά γύρω από ένα κεντρικό σημείο.

Κάτω ακριβώς από τους δρόμους κατασκευαζόταν το αποχετευτικό δίκτυο κάθε πόλης και με μεγάλους υπονόμους οι ακαθαρσίες μεταφέρονταν στους πλησιέστερους ποταμούς ή θάλασσες, με τον βιολογικό καθαρισμό να είναι η τελευταία λέξη της τεχνολογίας όσον αφορά τις αποχετεύσεις. Τόσο όμως στο υπόγειο κομμάτι των αποχετεύσεων όσο και στο υπέργειο, αυτό που βρίσκεται μέσα στις πολυκατοικίες, συμβαίνουν συχνά αποφρακτικά προβλήματα. Είτε λόγω των πεπαλαιωμένων δικτύων είτε λόγω τεχνικών αστοχιών ή φαινομένων όπως οι σεισμοί και οι βροχοπτώσεις, ενίοτε οι σωληνώσεις βουλώνουν και υπάρχει ανάγκη να γίνει απόφραξη.

Εκτός από τα προβεβλημένα επαγγέλματα που όλοι γνωρίζουμε και που ενίοτε έχουν στόχο μόνο το κέρδος και την αναγνωρισιμότητα, υπάρχουν και εκείνα που στέκονται με συνέπεια στο πλευρό του πελάτη και εξυπηρετούν τις ανάγκες του, βγάζοντάς τον από τη δύσκολη θέση όταν βρεθεί σε μια ενοχλητική κατάσταση.                                                                           

Όσοι ασχολούνται με τις αποφράξεις αποτελούν σίγουρα μια τέτοια κατηγορία επαγγελματιών που βάζουν πάνω απ' όλα την εξυπηρέτηση του πελάτη φροντίζοντας  ταυτόχρονα να κρατούν όσο γίνεται πιο χαμηλά τις τιμές, ειδικά στις τρέχουσες, δύσκολες οικονομικές συνθήκες. Δουλεύοντας πάντοτε υπό δυσχερείς συνθήκες και σε στενά χρονικά περιθώρια, αφού καλούνται συχνότερα για αποκαταστάσεις βλαβών και σπανιότερα για ελέγχους ρουτίνας και συντήρηση, δίνουν όλη τους την ενέργεια για να φέρουν εις πέρας κάθε εργασία, όσο πολύπλοκη κι αν είναι αυτή.                                                                        

Το επάγγελμα του ειδικού των αποφράξεων είναι σίγουρα ένα από τα πιο βαριά και ανθυγιεινά, αφού έρχεται σε επαφή με ακαθαρσίες, παλιά και φθαρμένα αποχετευτικά δίκτυα, υγρασία, ακόμη και ετοιμόρροπες κατασκευές. Επιπλέον η εργασία αυτή απαιτεί όχι μόνο σωματική αντοχή και δύναμη, αλλά και συγκέντρωση και ακριβή τήρηση των κανόνων και των μεθόδων που χρησιμοποιούνται για την απόφραξη. Πρέπει ακόμη να σημειώσουμε πως πρόκειται για ένα επάγγελμα που δεν έχει ωράριο, αφού ανά πάσα στιγμή μπορεί να παρουσιαστεί αποφρακτικό πρόβλημα ή βλάβη στις σωληνώσεις, ενώ οι πολύ απαιτητικές περιπτώσεις ενδέχεται να απαιτήσουν πολύ περισσότερο χρόνο και να… ρίξουν έξω τον χρονικό προγραμματισμό.   

Όπως συμβαίνει και με όλους τους άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, στους οποίους η ανάγκη ήταν εκείνη που ώθησε τους ανθρώπους να εφεύρουν νέους τρόπους για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που παρουσιάζονταν, έτσι και οι αποφράξεις βελτιώθηκαν με τα χρόνια, ακολουθώντας την τεχνολογική πρόοδο.

Οι πρώτες καταγραφές που έχουμε για τη συγκρότηση ενός, πρωτόγονου έστω, αποχετευτικού δικτύου που θα επέλυε τα αποφρακτικά προβλήματα προέρχονται από το βασίλειο της Κνωσού. Με όπλα τους τις γνώσεις γύρω από την αρχιτεκτονική, τη ρυμοτομία και την υδροδυναμική, οι τεχνίτες της εποχής χρησιμοποίησαν τη δύναμη του νερού για να απομακρύνουν τις ακαθαρσίες και κατασκεύασαν σωληνώσεις από λείο κεραμικό υλικό που δεν θα συγκρατούσε μικροαντικείμενα καθημερινής χρήσης, τρίχες, λίπη κτλ., ειδικά στους αρμούς των αγωγών, τα οποία θα εμπόδιζαν την ομαλή ροή του νερού και την αποχέτευση. Αλλά και η απομάκρυνση των μολυσμένων υδάτων μέσω του ποταμού Καίρατου έδειξε καθαρά ότι η υγιεινή και η καθαριότητα αποτελούσαν πρώτιστο μέλημα των αρχαίων Κρητών, και πως τα επιτεύγματά τους ήταν πολύ πιο σημαντικά απ’ ό,τι ίσως πιστεύαμε και απ’ ό,τι θα επέτρεπε το τότε τεχνολογικό επίπεδο.