Η αύξηση του μέσου όρου ζωής των ανθρώπων τα τελευταία χρόνια στην οποία συντέλεσε η αυξημένη κατανάλωση φαρμάκων οδήγησε στην κατακόρυφη αύξηση των συγκεντρώσεων πληθώρας χημικών ενώσεων φαρμακευτικής προέλευσης στον υδροφόρο ορίζοντα. Το ενδιαφέρον είναι ότι το 90% αυτών  καταλήγουν στο περιβάλλον μέσω των αγωγών αποχετεύσεων από τη λεκάνη και το νιπτήρα του μπάνιου μας. Η αντιμετώπιση ασθενειών επιβάλλει στον οργανισμό μας τη λήψη φαρμάκων, τα οποία στη συνέχεια αποβάλλονται απο το σώμα μας, άλλοτε αυτούσια όπως ελήφθησαν και άλλοτε σαν μεταβολίτες και πιο συχνά ως μείγμα αυτών.

Έτσι προκύπτει μια συνεχής ροή λυμάτων τροφοδοσίας του αποχετευτικού δικτύου από φαρμακετυτικά χημικά συστατικά και ενώσεις είτε ώς προϊόντα μεταβολισμού μέσω των ούρων και των κοπράνων ή ως ανεπιθύμητα -  ληγμένα προϊόντα που απλά τα πετάμε στην τουαλέτα και πατάμε και καζανάκι κινδυνεύοντας παράλληλα και από αποφράξεις.

Ετσι όμως δημιουργείται αυτόματα η ανάγκη για απομάκρυνση ή αδρανοποίηση όλων αυτών των ξενοβιοτικών ( xenobiotics= xenon to bios=ξένες προς την ζωή) ουσιών από τις μονάδες επεξεργασίας κατάληξης των λυμάτων. Με δεδομένο όμως ότι οι ουσίες αυτές είναι συνθετικά κατασκευασμένες από τον ίδιο τον άνθρωπο είναι σχεδόν αδύνατη η απομάκρυνσή τους με τις παροδοσιακές μεθόδους των βιολογικών σταθμών που αναπτυχθήκαν για να επεξεργάζονται φυσικά λύματα. Άμεσο επακόλουθο αυτού είναι αναλόγως που καταλήγουν τελικά  τα ''επεξεργασμένα'' λύματα να διασκορπώνται ταυτόχρονα τα ξενοβιοτικά στο έδαφος, τις λίμνες, τα ποτάμια και τη θάλλασα. Όλες αυτές οι ενώσεις κατάτασσονται σε μια λίστα παρακολούθησης ειδικών επικίνδυνων ρύπων αυξανόμενου ενδιαφέροντος των οποίων προσμετράται διαρκώς η συγκέντρωση σε διάφορα σημεία όπως ποτάμια κλπ. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ιδιαίτερα αυαισθητοποιημένη στο θέμα λαμβάνοντας τις σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις δίνοντας προτεραιότητα επικινδυνότητας για πολλές από αυτές, όπως ήδη είναι η Οιστραδιόλη 17β, Αιθινυλοιστραδιόλη 17α, και η δικλοφενάκη (γνωστό παυσίπονο). Γενικότερα ιδιαίτερης ενοχής είναι τα αντιβιοτικά, τα παυσίπονα, τα ψυχοφάρμακα, οι ορμόνες και οι ενδοκρινολογικοί διαταράκτες, των οποίων η διαρκώς αυξόνομενη χρήση στο τέλος θα προκαλέσει στραγγαλιστική απόφραξη στο υδάτινο περιβάλλον.
Τα φαρμακευτικά υπολείματα συνήθως μέσω της τροφικής αλυσίδας, εισέρχονται ξανά στον ανθρώπινο οργανισμό αντιδρώντας με του ηλεκτρολύτες και καταστρέφοντας τις κυτταρικές μεμβράνες, πράγμα που σηματοδοτεί την έναρξη πληθώρας ασθενειών όπως καρδιαγγειακά προβλήματα, καρκινικές και εγκεφαλικές βλάβες, όπως επίσης και τερατογενέσεων.
Συνοψίζοντας κρούομε το κώδωνα κινδύνου για τις βλαβερές συνέπειες που έχει τόσο στο περιβάλλον όσο και στον ίδιο τον άνθρωπο η διοχέτευση φαρμακευτικών σκευασμάτων στον υδροφόρο ορίζοντα μέσω των αγωγών αποχευτικού δικτύου, αισιοδοξώντας ταυτόχρονα για επίλυση του προβλήματος από την πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς γιατί είναι πραγματικά τραγικό τα ψάρια ενό ποταμού να ''παίρνουν'' ληγμένα αντικαταθλιπτικά ή οι άντρες να ''παίρνουν'' μέσω τής τροφικής αλυσίδας ''αντισυλληπτικά χάπια'' που απέκρινε ο οργανισμός της γυναίκας.